Inspirado de... basura
Blijf op de hoogte en volg Janneke
04 Maart 2014 | Colombia, Choachí
Leren over en meebouwen aan een earthship was iets wat al lang op mijn bucketlist stond. Ik ga hier niet in detail uitleggen wat een earthship is, google helpt, maar in het kort; een huis op een dusdanige manier ontworpen dat het optimaal gebruik maakt van natuurlijke elementen (bv beschikbaar zonlicht en water) en gemaakt is van afvalproducten. Met andere woorden, op zo´n manier geisoleerd dat je nooit verwarming (ook van water) of airco nodig hebt, en gemaakt van materiaal wat wellicht een plastic eiland in de Stille Oceaan had kunnen worden (ja mensen, die bestaan, eilanden zo groot als Texas, afval). En, wellicht voor mij nog het interessantst; in principe kun je in je eigen ecosysteem leven en binnen bomen, planten, groenten en kruiden verbouwen. Een streven naar volkomen zelfvoorzienendheid. Zie ook; http://www.lostecnicos.org/
Niet iets waarvan ik dacht dat ik het in Colombia kon doen, maar bij toeval kwam ik tot de ontdekking dat er 5 gebouwd worden in de buurt van Bogota. Een kans die ik niet mocht missen. Bovendien moet je normaal gesproken onwaarschijnlijke bedragen betalen voor een ´internship´, en in dit geval was het praktisch voor gratis. Deze keer dus niet als boerinneke, maar hard aan het werk als bouwvakkert!
Daar was ik dan, in earthship-gringo-testosteron-wereld. We waren met een team van +-35 man (waarvan 3 vrouwen inclusief mezelf), bestaande uit 6 betaalde krachten van los tecnicos, met kennis over het bouwen van earthships, 8 guatemaltecos die mee hebben gebouwd aan het earthship school in Guatemala en met deze ervaring zijn ingevlogen in Colombia, een stuk of 8 Colombianen en een voorraadje vrijwilligers uit heel de wereld. Om eerlijk te zeggen was ik in eerste overweldigd door de amerikanen, zó typisch amerikaans aanwezig! Maar al snel kwam ik tot de ontdekking dat het meer bark dan bite was. Ik heb rubberbanden vol met puin gestouwd, met een gigantische hamer, glazen flessen doormidden geslepen, weer aan elkaar geplakt, lege plasticflessen volgepropt met afval, te gebruiken als baksteen, gaten geknipt in het ijzeren raster van het koepelvormige dak van de slaapkamer en hier flessen in vastgemaakt, cement gestort op het dak, banden geschouwd, meetwerk gedaan en wat al niet meer!!
Er waren zoveel overeenkomsten, maar óók zoveel verschillen met de finca peligrosa. Te beginnen met het uizicht. Choachí was grootster, uitgestrekter, hoger. Salento was warmer, groener en tropischer. Het klimaat is droger en dorrer, hoewel het regenseizoen is begonnen, wat betekend dat we vaak onder onheilspellend donkere wolken hebben moeten werken. Ik was duidelijk uit de Zona Cafetera, een gebied wat mijn hart gestolen had. Geen bamboe en bananen, exotische vogels. Gelukkig nog wel oost indische kers An!
Wél in mansworld. Niet te zuinig! Worstelende mannen wel te verstaan. Met een uitgesproken mening. Vooral in het begin heb ik mijn eigen finca gemist, nu had ik alleen een ieniemienie tent met hard yogamatje om op te slapen en me in terug te trekken. Maar wat blijkt, deze uber amerikaanse mannen, soms met niet te charmante stereotypische trekken; extreem luid, ringbaard, Texaans accent en zakdoek om hoofd, blijken harde werkers (schuurpapieren handen), met volle inzet voor het goede doel én daarbij doen ze ook nog aan yoga en medidatie.. Huh!
Het huis wordt gebouwd met en voor een stel dat documentaires maakt, dus halverwege de week was er een rond-de-tafel (wat werkelijk een rond de autobanden was), waarbij de vrijwilligers geinterviewd werden over ervaring, drijfveren, inspiratie en wat nog meer. Ik ben niet goed met een camera op m´n hoofd, maar het ijs was snel gebroken. ¨Hoe ben je hier terecht gekomen?¨ ¨Ik hoorde ervan via Joe¨(met Joe heb ik de afgelopen twee weken rondgehangen, hij lijkt op Jezus en aangezien er al een Joe rondliep in Choachi werd Joe automatisch Jezus). ¨O, you got the message straight from Jesus?¨
Al met al ben ik bijzonder geinspireerd geraakt en ben ik zwaar onder de indruk van de teamspirit, het doorzettingsvermogen en het hart voor het goede doel. Ik heb met plezier 10 uur per dag gewerkt, enorm veel geleerd en ik weet zeker dat ik ooit nog écht ga leren over het bouwen van een earthship. Vanaf nu ben ik een enthousiaste ambassadeur van het concept earthship. Je mag me een verdwaalde hippie noemen, maar écht, dit is de toekomst. Bedenk je eens hoeveel afval je per dag opbouwd en waar dat allemaal moet blijven, hoeveel energie je gebruikt en waar dat vandaan moet komen en hoe lang de voorraad strekt?
10 uur per dag werken, slapen in een rottentje op een matje wat niet bedoeld is om op te slapen, veel regen, kou, niet de juiste werkkleding. Na een week heb ik toch besloten om m´n rust te zoeken. Ik merk dat ik zoveel indrukken heb opgedaan, zo weinig me-time heb gehad, dat ik even tijd voor mezelf moet nemen. Nu dus in San Gil, vandaag voor het eerst in 2 maanden uitgeslapen (als je het zo kunt noemen als je in een nachtbus hebt gedut en uiteindelijk van 5 to 9.30 hebt geslapen) de hele dag boekje liggen lezen en liggen zonnen (de eerste échte zon!). Morgen raften, daarna door naar de Caribisch Colombiaanse kust. En dan een manier zien te vinden om bij de British Virgin Islands uit te komen!!
Ik hoop dat mijn enthousiasme jullie aangestoken heeft en dat er wat inspiratie meegekomen is!
Heel veel liefs en zoenen!
Dutchie
-
05 Maart 2014 - 07:11
Piet:
Maar één regel Jannes:
Trotse ouwe. -
05 Maart 2014 - 09:40
Bart:
Trotse ouwe = verstokte hippie -
05 Maart 2014 - 10:47
Naomi:
Wat tof allemaal!! Geniet van je me-time :)! -
07 Maart 2014 - 23:35
Jeanne Van Dommelen:
Krachtige vrouw ben jij! Doe je voorzichtig!
Ik las eerst je korte bericht over fluimen, kots etc. Bah.
Maar hier doe je het voor!
Groetjes uit Tilburg. Jeanne -
09 Maart 2014 - 19:30
Ans Vriens:
Beste Janneke
Wat kun je je avonturen toch geweldig beschrijven.Je hebt een echt schrijverstalent.Het is mooi om te horen dat je zo kan genieten van alles wat groeit en bloeit. Het is keistoer wat je doet . Maar pas vooral goed op jezelf. Geniet van je reis Once in a Lifetime!!!
groeten Jacques en Ans -
12 Maart 2014 - 07:11
Lynn:
Wat een verhalen allemaal! Ongelooflijk gewoon, ik zie t zo voor me: stoere Janneke met al je enthousiasme al ploeterend tussen die mannen! Petje af meissie, heb namelijk ook een geprobeerd banden te stampen bij het Aardehuis project in Olst, maar dat was echt super zwaar...niet te doen. Ik geniet van je verhalen! X -
23 Maart 2014 - 20:44
Kumaré:
Hello,how are you? You need something in arm to relax? You are always welcome in my earthship you know. I am happy you have met my friend 'J'. He is a very special person. For now I say: blue light meditation, enjoy the sun and protect your arm!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley